ความเป็นมา กาพย์เห่เรือ
เนื้อหา
กาพย์เห่เรือ (ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๖) ประวัติผู้แต่ง เจ้าฟ้าธรรมาธิเบศร หรือเจ้าฟ้ากุ้ง
๑. ทรงเป็นกวีเอกในสมัยกรุงศรีอยุธยาตอนปลาย
๒. เป็นพระราชโอรสองค์ใหญ่
ในสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวบรมโกศและพระพันวสาใหญ่
๓. ทรงพระนิพนธ์วรรณกรรมทางศาสนา
เช่น นันโทปนันทสูตรคำหลวง พระมาลัยคำหลวง
งานพระนิพนธ์อื่นๆ เช่น กาพย์ห่อโคลงประพาสธารทองแดง
กาพย์ห่อโคลงนิราศพระบาท
กาพย์เห่เรื่องกากี และกาพย์เห่เรือ
๔. พระองค์ได้รับสมญานามว่าเป็นบรมครูทางกาพย์.
เจ้าฟ้าธรรมธิเบศรทรงนิพนธ์กาพย์เห่เรือขึ้นเมื่อครั้นทรงดำรงตำแหน่งพระมหาอุปราช
กรมพระราชวังบวรสถานมงคลและได้ตามเสด็จสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวบรมโกศไปนมัสการรอยพระพุทธบาทที่จังหวัดสระบุรี
อันเป็นธรรมเนียมที่ได้ปฏิบัติกันสืบมา ตลอดสมัยอยุธยา ตั้งแต่ได้พบรอยพระพุทธบาท เมื่อปี พ.ศ.๒๑๔๙ ในสมัยพระเจ้าทรงธรรม โดยได้มีการตั้งพระราชนิเวศน์ตำหนักฟากตะวันออกของตำบลท่าเรือ ชื่อว่า พระตำหนักท่าเจ้าสนุก ไว้ประทับพักแรมเพื่อเสด็จต่อชลมารคอีก
๒ วัน นับแต่นั้นจึงมีการเดินทางไปนมัสการรอยพระพุทธบาทโดยอาศัยทางแม่น้ำป่าสักไปขึ้นที่ตำบลท่าเรือเป็นประจำตลอดมา
ขบวนเสด็จของพระเจ้าแผ่นดินเพื่อไปนมัสการรอยพระพุทธบาทที่จังหวัดสระบุรีนั้นเอิกเกริกและเกรียงไกรยิ่งนัก
ยิ่งถ้าเป็นการเสด็จพยุหยาตราทางชลมารคครั้งหลังจะมีการเตรียมการอย่างยิ่งใหญ่
ลักษณะการแต่ง
๑. ร้อยกรอง ประเภทกาพย์เห่เรือ จบด้วย กาพย์ห่อโคลง (บางตำราใช้กาพย์ห่อโคลงเห่เรือ
)
๒. กาพย์เห่เรือ ๑ บท ประกอบด้วย
โคลงสี่สุภาพนำ ๑ บท แล้วกาพย์ยานี ๑๑ ไม่จำกัดจำนวนบท โดยให้กาพย์ยานี ๑๑
บทแรก มีเนื้อความเดียวกันกับโคลงสี่สุภาพที่นำกาพย์
ประวัติความเป็นมา
๓.๑ เห่ เป็นคำกริยา หมายถึง กล่อม เช่น เห่ลูก
๓.๒ เห่ เป็นคำวิเศษณ์ หมายถึง เสียงอย่างกล่อมลูก
๓.๓ เห่ เป็นคำนาม
หมายถึง ทำนองที่ใช้ร้องในบางพระราชพิธี เช่น
เห่เรือ ใช้ร้องเมื่อเวลาพายเรือพระที่นั่งในกระบวนพยุห ยาตราทางชลมารค
เห่กล่อม ใช้ร้องในพระราชพิธีขึ้นพระอู่พระเจ้าลูกเธอ
สมเด็จกรมพระยาดำรงราชานุภาพทรงสันนิษฐานว่าเดิมอินเดียใช้ขับร้องบูชาพระรามพระลักษมณ์
แล้วไทยนำมาใช้เพื่อผ่อนคลายเวลาพายเรือ และเพื่อให้จังหวะฝีพายให้พายเรือไปพร้อม
ๆ กัน
|
|
|
||
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น